Ancient Greek Quotes - Словари - Клавогонки - онлайновый клавиатурный тренажер-игра

Ancient Greek Quotes

(2) Используют 3 человека

1	Πάντων χρημάτων μέτρον έστιν άνθρωπος.
2	Σκιάς όναρ άνθρωπος.
3	Όντας δε θνητούς θνητά και φρονείν χρεών.
4	Άνθρωπος: ο αναθρών ά όπωπε.
5	Ως χαρίεν εστ' άνθρωπος αν άνθρωπος ή.
6	Ουκ ένι ιατρικήν είδέναι, όστις μη οίδεν ό τι εστίν άνθρωπος.
7	Άπαξ άνθρωποι γεγόναμεν, δις δε ουκ έστι γενέσθαι.
8	Δολερόν μεν αεί κατά πάντα δη τρόπον πέφυκεν άνθρωπος.
9	Τω ανθρώπω μικρώ κόσμω όντι.
10	Οι πλείστοι άνθρωποι κακοί.
11	Κάλλιστον κόσμος, ποίημα γαρ θεού.
12	Κόσμον τονδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ' ην αεί και έστιν και έστε πύρ αείζωον.
13	Εκ λόγου άλλος εκβαίνει λόγος.
14	Απείρους τε είναι κόσμους και γενητούς και φθαρτούς.
15	Ερωτηθείς εί σφαιροειδής εστιν ο κόσμος, έφη: "ουχ υπερέκυψα".
16	Μέγιστον τόπος. Άπαντα γαρ χωρεί.
17	Αγαθόν και κακόν ταυτόν.
18	Ουκ αν γένοιτο χωρίς εσθλά και κακά, αλλ' έστι τις σύγκρασις, ώστ' έχειν καλώς.
19	Ηδονήν, μέγιστον κακού δέλεαρ.
20	Η δε κακή βουλή τω βουλεύσαντι κακίστη.
21	Κακώ γαρ εσθλόν ού συμμείγνυται.
22	Ζώμεν γαρ ού ως θέλομεν, αλλ' ως δυνάμεθα.
23	Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή, ο δε καιρός οξύς, η δε πείρα σφαλερή, η δε κρίσις χαλεπή.
24	Βιοί γαρ ουδείς ον προαιρείται βίον.
25	Του βίου καθάπερ αγάλματος πάντα τα μέρη καλά είναι δει.
26	Ως ηδύ το ζην μη φθονούσης της τύχης.
27	O δε ανεξέταστος βίος ου βιωτός ανθρώπω.
28	Βραχύς αιών.
29	Άπας ό βίος των ανθρώπων φύσει και νόμοις διοικείται.
30	Ον γαρ οι Θεοί φιλούσιν, αποθνήσκει νέος.
31	Θάνατος των ανηκέστων κακών ιατρός.
32	Ο θάνατος ουδέν προς ημάς το γαρ διαλυθέν αναισθητεί το δ' αναισθητούν ουδέν προς ημάς.
33	Κρείσσον γαρ εισάπαξ θανείν ή τας απάσας ημέρας πάσχειν κακώς.
34	Πάσιν ημίν κατθανείν οφείλεται.
35	Το φρικωδέστατον ουν των κακών ο θάνατος ουθέν προς ημάς͵ επειδήπερ όταν μεν ημείς ώμεν͵ ο θάνατος ου πάρεστιν͵ όταν δε ο θάνατος παρῇ͵ τόθ΄ ημείς ουκ εσμέν.
36	Τον τεθνηκότα μη κακολογείν.
37	Ο θάνατος τυγχάνει ων, ως εμοί δοκεί, ουδέν άλλο ή δυοίν πραγμάτοιν διάλυσις, της ψυχής και του σώματος απ' αλλήλου.
38	Θανάτου μόνον ουκ έστιν επανόρθωμα.
39	Ανοήμονες ζωής ορέγονται θάνατον δεδοικότες.
40	Ευημερών μέμνησο και του θανάτου.
41	Νέκυες κοπρίων εκβλητότεροι.
42	Κατθανών δε πας ανήρ γη και σκιά, το μηδέν εις ουδέν ρέπει.
43	Ευκλεώς τοι κατθανείν χάρις βροτώ.
44	Ουδέν τον θάνατον διαφέρει του ζήν.
45	Κακώς ζην κρείσσον ή καλώς θανείν.
46	Ούτω ο μεν θάνατος μοχθηρής εούσης της ζόης καταφυγή αιρετωτάτη τω ανθρώπω γέγονε.
47	Φαύλοι βροτών γαρ του πονείν ησσόμενοι θανείν ερώσιν.
48	Αι ψυχαί οσμώνται καθ΄ Άιδην.
49	Ως τοις θανούσι πλούτος ουδέν ωφελεί.
50	Ο δ' εύκολος μεν ενθάδ' εύκολος δ' εκεί.
51	ζην γαρ ίσμεν, του θανείν δ' απειρία πας τις φοβείται φως λιπείν τόδ' ήλιου.
52	Έξω του κόσμου το αποθανόν ου πίπτει.
53	θείον και οι νόμοι, ευ μεν αγόντων, εισίν ωφέλιμοι, κακώς δε αγόντων ουδέν ωφελούσιν.
54	Ανενδεής ο Θεός.
55	Αεί ο θεός γεωμετρεί.
56	Πρεσβύτατον των όντων θεός, αγένητον γαρ.
57	Ει θεοί τι δρώσιν αισχρόν, ουκ εισίν θεοί.
58	Δείται γαρ ο θεός, είπερ έστ' ορθώς θεός, ουδενός.
59	Τι το θείον; το μήτε αρχήν έχον μήτε τελευτήν.
60	Θεός ουδαμή ουδαμώς άδικος.
61	Ως ουκ έστι Διός κλέψαι νόον ουδέ παρελθείν.
62	Κατά νόμον είναι πολλούς Θεούς, κατά δε φύσιν ένα.
63	Θείον φθονερόν και ταραχώδες.
64	Θεοί μεν γαρ εισίν. Εναργής γαρ αυτών εστιν η γνώσις.
65	Ως ουδέν ανθρώποισιν των θείων σαφές.
66	Πάντα πλήρη θεών είναι.
67	Ότι θεός ή μη θεός ή το μέσον τις φησ' ερευνάσας βροτών;
68	Θεών όνειδος τους κακούς ευδαιμονείν.
69	Πάντες δὲ θεών χατέουσ' άνθρωποι.
70	Πάντα ιδών Διός οφθαλμός και πάντα νοήσας.
71	Ταύτα θεών εν γούνασι κείται.
72	Ζευς όστις ποτ' εστίν.
73	Ει μη καθήκει, μη πράξης ει μη αληθές εστι, μη είπης.
74	Το δίκαιον ουκ άλλο τι ή του κρείττονος ξυμφέρον.
75	Μη δια φόβον, αλλά δια το δέον απέχεσθε αμαρτημάτων.
76	Αδικεί πολλάκις ο μη ποιών τι, ου μόνον ο ποιών τι.
77	Μάταιόν εστι παρά θεών αιτείσθαι ά τις εαυτώ χορηγήσαι ικανός εστι.
78	Θείου νου το αεί τι διαλογίζεσθαι καλόν.
79	Ένδον σκάπτε, ένδον η πηγή του αγαθού και αεί αναβλύειν δυναμένη, εάν αεί σκάπτεις.
80	Ποίος Ζευς ; Ού μη ληρήσεις. Ουδ᾿ εστὶ Ζευς.
81	Ετεή δε ουδέν ίδμεν. Εν βυθώ γαρ η αλήθεια.
82	Απλά γαρ εστι της αληθείας έπη.
83	Φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δε αλήθεια.
84	Ζητώ γαρ την αλήθειαν υφ' ής ουδείς πώποτε εβλάβη.
85	Τα πάντα ρει και ουδέν μένει.
86	Αι μεν ηδοναί φθαρταί, αι δε τιμαί αθάνατοι.
87	Καιρών μεταβολήν πάντοτε χρη σε σκοπείν.
88	Τας μεταβολάς της τύχης γενναίως επίστασο φέρειν.
89	Την ανθρωπηίην ων επιστάμενος ευδαιμονίην ουδαμά εν τωυτώ μένουσαν.
90	Θνητών όλβιος εις το τέλος ουδείς.
91	Και σε γέρον το πριν μεν ακούομεν όλβιον είναι.
92	Άλλοτε μηρτυιή πέλει ημέρη, άλλοτε μήτηρ.
93	Βραχύβιον και ο επαινών και ο επαινούμενος και ο μνημονεύων και ο μνημονευόμενος.
94	Μη ως μύρια μέλλων έτη ζην. Το χρεών επήρτηται. Έως ζης, έως έξεστιν, αγαθός γενού.
95	Ο μέγας όλβος ού μόνιμος εν βροτοίς.
96	Φιλέει γαρ ο θεός τα υπερέχοντα πάντα κολούειν.
97	Το νυν εστι μεσότης τις.
98	Ως μέγα το μικρόν εστιν εν καιρώ δοθέν.
99	Καιρόν γνώθι.
100	Ηδοναί άκαιροι τίκτουσιν αηδίας.
101	Μέτρα φυλάσσεσθαι καιρός δ᾽ επί πάσιν άριστος.
102	Αποκρίνου εν καιρώ.
103	Πάντων των αναγκαίων κακών ιατρός χρόνος εστίν.
104	Χρόνος εστίν εν ώ καιρός, και καιρός εν ώ χρόνος ου πολύς.
105	Λάλος γαρ ούτος ουκ ερωτώσιν λέγει.
106	Χρόνος παις εστι παίζων πεττεύων. Παιδός η βασιλεία.
107	Άγει δε προς φως την αλήθειαν χρόνος.
108	Σοφώτατον χρόνος ανευρίσκει γαρ πάντα.
109	Χρόνου φείδου.
110	Εκδιδάσκει πάνθ' ο γηράσκων χρόνος.
111	Σοφόν λέγουσι τον χρόνον πεφυκέναι.
112	Χρόνος ο πάντων πρόγονος.
113	Χρόνος καθαίρει πάντα γηράσκων ομού.
114	Νόημα ή μέτρον τον χρόνον, ουχ υπόστασιν.
115	Τον βίον μη, τω χρόνω βραχύν όντα, πράγμασιν κακοίς μακρόν ποιείν.
116	Euripides Μακρός γαρ αιών μυρίοις τίκτει πόνους.
117	Αλλ' ηδύ τι σωθέντα μεμνήσθαι πόνων.
118	Παλαιά καινοίς δακρύοις ου χρη στένειν.
119	Μόνου γαρ αυτού και θεός στερίσκεται, αγένητα ποιείν άσσ᾽ αν ᾖ πεπραγμένα.
120	Σμικρού γένοιτ' αν σπέρματος μέγας πυθμήν.
121	Τούτων αεί μεμνήσθαι, τις η των όλων φύσις.
122	Έσσετ' ήμαρ…
123	Το μέλλον άδηλον πάσιν ανθρώποις και μικροί καιροί μεγάλων πραγμάτων αίτιοι γίγνονται.
124	Isokrates Ευ σοι το μέλλον έξει, αν το παρόν ευ τιθής.
125	Δει καρτερείν επί τοις παρούσι και θαρρείν περί των μελλόντων.
126	Ει βούλει άλυπον βίον ζην, τα μέλλοντα συμβαίνειν ως ήδη συμβεβηκότα λογίζου.
127	Αετού γήρας κορύδου νεότης.
128	Έργα νέων, βουλαί δε μέσων ευχαί δε γερόντων.
129	Ισχύς και ευμορφίη νεότητος αγαθά, γήρατος δε σωφροσύνη άνθος.
130	Έργα μεν νεωτέρων, βουλαί δ' έχουσι των γεραιτέρων κράτος.
131	Μήτε τριηκόντων ετέων μάλα πολλ᾽ απολείπων μητ᾽ επιθείς μάλα πολλά γάμος δε τοι ώριος ούτος.
132	Τίμα το γήρας, ου γαρ έρχεται μόνον.
133	Ο γέρων νέος εγένετο, ο δε νέος άδηλον ει εις γήρας αφίξεται.
134	Γήρας και πενία δύο τραύματα δυσθεράπευτα.
135	Γηράσκω δ' αεί πολλά διδασκόμενος.
136	Πικρόν νέα γυναικί πρεσβύτης ανήρ.
137	Το γήρας όρμον είναι των κακών.
138	Ως δις παίδες οι γέροντες!
139	Μαντικήν μη εχθαίρει.
140	Το αεί μέλλειν ατελέας ποιέει τας πρήξιας.
141	Μηδ᾽ αναβάλλεσθαι ες τ᾽ αύριον ες τε ένηφιν.
142	Επί δείπνα των φίλων βραδέως πορεύου, επί δε τας ατυχίας ταχέως.
143	Οι δε των πραγμάτων ού μένουσι καιροί την ημετέραν βραδύτητα και ειρωνείαν.
144	Αγών ου μένει άνδρας λελειμμένους.
145	Η φύσις ουδέν ποιεί άλματα.
146	Eπειχθήναι μεν νυν παν πρήγμα τίκτει σφάλματα.
147	Τάχιστον νους, δια παντός γαρ τρέχει.
148	Το του ποδός μεν βραδύ, το του δε νου ταχύ.
149	Μηδένα προ του τέλους μακάριζε.
150	Εκ γαίης γαρ πάντα και εις γην πάντα τελευτά.
151	Θνητών όλβιος εις το τέλος ουδείς.
152	Προς γαρ το τελευταίον εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται.
153	Στους γονείς οφείλομεν το ζην, στους δε διδασκάλους το ευ ζην.
154	Μαθημάτων αναγκαιότατον τα κακά απομαθείν.
155	Πάθει μάθος.
156	Γηράσκω δ’ αεί πολλά διδασκόμενος.
157	Πλείονες εξ ασκήσεως αγαθοί γίνονται ή από φύσεως.
158	Νοείν, οράν, ξυνιέναι, στρέφειν έδραν, τεχνάζειν, κάχ’ υποτοπείσθαι, περινοείν άπαντα.
159	Μελέτη το παν.
160	Κρείττον οψιμαθή είναι ή αμαθή.
161	Εις τελειότητα του ανθρώπου τρία δει συνδράμειν: φύσιν, μάθησιν και άσκησιν.
162	Παρθενικήν δε γαμείν, ως κ’ ήθεα κεδνά διδάξης.
163	Εάν ης φιλομαθής, έσει και πολυμαθής.
164	Όμηρος την Ελλάδα επεπαιδεύκει.
165	Νηπίοισιν ου λόγος, αλλά ξυμφορή γίνεται διδάσκαλος.
166	Τριών δει παιδεία: φύσεως, μαθήσεως, ασκήσεως.
167	Της παιδείας την μεν ρίζαν είναι πικράν τον δε καρπόν γλυκύν.
168	Παιδεία ευτυχούσι μεν εστί κόσμος, ατυχούσι δε καταφύγιον.
169	Η παιδεία ευτυχούσι μεν εστι κόσμος, ατυχούσι δε καταφύγιον.
170	Αν μη πηλόν τύψης, κέραμος ου γίνεται.
171	…Ύπνω και Θανάτω διδυμάοσιν.
172	Ω φίλον ύπνου θέλγητρον, επίκουρον νόσου.
173	Ημερήσιοι ύπνοι σώματος όχλησιν ή ψυχής αδημοσύνην ή αργίην ή απαιδευσίην σημαίνουσι.
174	Ύπνε άναξ πάντων τε θεών πάντων τ' ανθρώπων.
175	Ύπνος, αγρυπνίη, αμφότερα μάλλον του μετρίου γινόμενα, νούσος.
176	Αρχάς είναι των όλων ατόμους και κενόν, τα δ’ άλλα πάντα νενομίσθαι.
177	Ού ταυτόν είδος φαίνεται των πραγμάτων πρόσωθεν όντων εγγύθεν θ’ ορωμένων.
178	Μη νυν τα πόρρω ταγγύθεν μεθείς σκόπει.
179	Ο εγγύς Διός, εγγύς κεραυνού.
180	Κάτοπτρον είδους χαλκός εστί, οίνος δε νοός.
181	Οδός άνω και κάτω μία.
182	Ανδρί σοφώ πάσα γη βατή, ψυχής γαρ αγαθής πατρίς ο ξύμπας κόσμος.
183	Πολλών δ’ ανθρώπων ίδεν άστεα και νόον έγνων.
184	Λέκτρα δ’ ανδρών πόθω πίμπλαται δακρύμασιν.
185	Φύσει δ’ υπάρχει τοις παρούσι τα των απόντων, και τοις εθέλουσι πονείν και κινδυνεύειν τα των αμελούντων.
186	Ένδον μένουσαν την γυναίκα είναι χρεών εσθλήν, θύρασι δ’ αξίαν του μηδενός.
187	Αρχή ήμισυ παντός.
188	Ή τοι μεν πρώτιστα Χάος γένετο.
189	Σμικρού γένοιτ’ αν σπέρματος μέγας πυθμήν.
190	Άλλοις γαρ τ’ άλλοισιν ανήρ επιτέρπεται έργοις.
191	Ανθρώποις πάσι ταυτό αγαθόν και αληθές. Ηδύ δε άλλω άλλο.
192	Διάφοροι δε φύσεις βροτών, διάφοροι δε τρόποι.
193	Άριστος τρόπος του αμυνεσθαι το μη εξομοιούσθαι.
194	Ως αεί τον όμοιον άγει θεός ως τον όμοιον.
195	Ο αδικών του αδικουμένου κακοδαιμονέστερος.
196	Θεός ουδαμή ουδαμώς άδικος.
197	Εν τη προαιρέσει η μοχθηρία και το αδικείν.
198	Καλόν μεν τον αδικέοντα κωλύειν. Ει δε μη, μη ξυναδικέειν.
199	Χρη μηκέθ’ ηγείσθαι θεούς, ει τάδικ’ έσται της δίκης υπέρτερα.
200	Των μεγάλων αδικημάτων μεγάλαι εισί και αι τιμωρίαι παρά των θεών.
201	Ουκ αν γένοιτο χωρίς εσθλά και κακά, αλλ’ έστι τις σύγκρασις, ώστ’ έχειν καλώς.
202	Τα ενάντια τοις εναντίοις εισίν ιάματα.
203	Δούλοι γαρ και δεσπότης ουκ αν ποτέ γένοιντο φίλοι.
204	Ζώμεν γαρ ού ως θέλομεν, αλλ’ ως δυνάμεθα.
205	Ανδρί σοφώ πάσα γη βατή, ψυχής γαρ αγαθής πατρίς ο ξύμπας κόσμος.
206	Χρήσιμ’ ειδώς ουχ ο πολλά ειδώς σοφός.
207	Ο κόσμος σκηνή, ο βίος πάροδος. Ήλθες, είδες, απήλθες.
208	Προς λέοντα δορκάς άπτεται μάχης.
209	Άπαντα τίκτει χθών πάλιν τε και λαμβάνειν.
210	Κατθανών δε πας ανήρ γη και σκιά, το μηδέν εις ουδέν ρέπει.
211	Εγγύς μεν η ση περί πάντων λήθη, εγγύς δε η πάντων περί σού λήθη.
212	Μάθε ότι αι συμφοραί των ανθρώπων άρχουσι και ουχί άνθρωποι των συμφορέων.
213	Ψυχάριον εί, βαστάζον νεκρόν.
214	Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον.
215	Ως ουκ έστι Διός κλέψαι νόον ουδέ παρελθείν.
216	Ή τοι μεν πρώτιστα Χάος γένετο.
217	Αναρχία κρείσσων πυρός.
218	Πώς αν τις ατυχίαν ράστα φέροι; Eι τους εχθροὺς χείρον πράσσοντας βλέποι.
219	Η άγαν ελευθερία έοικε εις άγαν δουλείαν μεταβάλλειν.
220	Πολυμαθίη νόον ου διδάσκει.
221	Ει τις υπερβάλλοι το μέτριον, τα επιτερπέστατα ατερπέστατα αν γίγνοιτο.
222	Μείζονες γαρ ορέξεις μείζονας ενδείας ποιεύουσιν.
223	Παν το πολύ τη φύσει πολέμιον.
224	Έρωτες υπέρ μεν άγαν ελθόντες ουκ ευδοξίαν ουδ’ αρετάν παρέδωκαν ανδράσιν.
225	Το νικάν εαυτόν πασών νικών πρώτη και αρίστη. Το δε ηττάσθαι αυτόν υφ’ εαυτού, αίσχιστον και κάκιστον.
226	Φιλών μάλιστ’ εμαυτόν ουκ αισχύνομαι.
227	Φιλεί δ’ εαυτού πλείον ουδείς ουδένα.
228	Ήθος ανθρώπω δαίμων.
229	Μηδέ ποίος τις νυν, αλλά ποίος τις ην αεί.
230	Κατά τον δαίμονα εαυτού.
231	Ήθος το πράον και το προσηνές ρήμα.
232	Φύσιν πονηρά μεταβαλείν ου ράδιον.
233	Οίσιν ο τρόπος εστίν εύτακτος, τούτοισι και ο βίος συντέτακται.
234	Τα καλά γνωρίζουσι και ζηλούσιν οι ευφέες προς αυτά.
235	Κτηνέων μεν ευγένεια η του σκήνεος ευσθένεια, ανθρώπων δε η του ήθεος ευτροπίη.
236	Τα χείρονα πλείω βροτοίσιν εστι των αμεινόνων.
237	Το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν.
238	Γλαυκοίσιν οφθαλμοίσιν αιδώς ουκ ένι.
239	Έξις δευτέρα φύσις.
240	Ο άνθρωπος φύσει πολιτικόν ζώον.
241	Φιλία εστί μία ψυχή εν δυσί σώμασιν ενοικουμένη.
242	Ο θάνατος τυγχάνει ων, ως εμοί δοκεί, ουδέν άλλο ή δυοίν πραγμάτοιν διάλυσις, της ψυχής και του σώματος απ’ αλλήλου.
243	Ευδαιμονίη ψυχής και κακοοδαιμονίη.
244	Δει γαρ την μεν τέχνην χρήσθαι τοις οργάνοις, την δε ψυχήν τω σώματι.
245	Ψυχάριον εί, βαστάζον νεκρόν.
246	Τάχιστον νους, δια παντός γαρ τρέχει.
247	Ο νους δε σου παρών αποδημεί.
248	Σώματος κάλλος ζωώδες ήν μη νους υπή.
249	Αι δε σάρκες αι κεναί φρενών αγάλματα αγοράς εισίν.
250	Καγώ, φησίν, Διογένης ο κύων.
251	Ούτις εμοί γ' όνομα.
252	Εύφραινε σαυτόν, πίνε, τον καθ’ ημέραν βίον λογίζου σον, τα δ’ άλλα της τύχης.
253	Ού ταυτόν είδος φαίνεται των πραγμάτων πρόσωθεν όντων εγγύθεν θ’ ορωμένων.
254	Μη νυν τα πόρρω ταγγύθεν μεθείς σκόπει.
255	Ολίγα πρήσσε, φησίν, ει μέλλεις ευθυμήσειν.
256	Ανοήμονες βιούσι ού τερπόμενοι βιούν.
257	Εύφραινε σαυτόν, πίνε, τον καθ’ ημέραν βίον λογίζου σον, τα δ’ άλλα της τύχης.
258	Ανοήμονες δηναιότητος ορέγονται ου τερπόμενοι δηναιότητι.
259	Έργμασιν εν μεγάλοις, πάσιν αδείν χαλεπόν.
260	Τα ανθρώπων δοξάσματα παίδων αθύρματα.
261	Ότι πάν υπόληψις.
262	Ο κόσμος αλλοίωσις, ο βίος υπόληψις.
263	Υπὸ γαρ λόγων ο νους τε μετεωρίζεται επαίρεταί τ᾽ άνθρωπος.
264	Ράστον απάντων εστίν αυτόν εξαπατήσαι. Ό γαρ βούλεται, τούθ’ έκαστος και οιείται.
265	Ευγένεια καλόν μεν αλλά προγόνων αγαθόν.
266	Χάριν λαβών μέμνησο και δους επιλαθού.
267	Εγγύς μεν η ση περί πάντων λήθη, εγγύς δε η πάντων περί σού λήθη.
268	Γελά ο μωρός καν τι μη γελοίον ή.
269	Γέλως άκαιρος εν βροτοίς δεινόν κακόν.
270	Δακρυόεν γελάσασα.
271	Είδωλα εσθήτι και κόσμω διαπρεπέα προς θεωρίην, αλλά καρδίης κενά.
272	Γυναιξί πάσαις κόσμον η σιγή φέρει.
273	Αιδώς του κάλλους ακρόπολις.
274	Το κάλλος παντός επιστολίου συστατικώτερον.
275	Ου γαρ ες κάλλος τύχας ο δαίμων δίδωσι.
276	Ψυχής τελεότης σκήνεος μοχθηρίην ορθοί.
277	Των σωμάτων θηλυνομένων και αι ψυχαί πολύ ασθενέστεραι γίγνονται.
278	Αφυΐας σημείον το ενδιατρίβειν τις περί το σώμα.
279	Υγεία και νους εσθλά τω βίω δύο.
280	Τις ευδαίμων; Ο το μεν σώμα υγιής, την δε ψυχήν εύπορος, την δε φύσιν ευπαίδευτος.
281	Υγιείας... νόσος γαρ γείτων ομότοιχος.
282	Το ειθισμένον ώσπερ πεφυκός ήδη γίγνεται.
283	Ως ηδύ το ζην μη φθονούσης της τύχης.
284	Τοις τολμώσιν η τύχη ξύμφορος.
285	Τέχνη τύχην έστερξε και τύχη τέχνην.
286	Τύχη μη πίστευε.
287	Ου τοις αθύμοις η τύχη ξυλλαμβάνει.
288	Θέλω τύχης σταλαγμόν ή φρενών πίθον.
289	Θεού θέλοντος καν επί ριπός πλέοις.
290	Άνθρωποι τύχης είδωλον επλάσαντο, πρόφασιν ιδίης αβουλίης.
291	Τόλμα πρήξιος αρχή, τύχη δε τέλεος κυρίη.
292	Τον ατυχή και πρόβατον δάκνει.
293	Ουκ έστιν όστις την τύχην ου μέμφεται.
294	Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον.
295	Ήθος ανθρώπω δαίμων.
296	Την ειμαρμένην ουδ’ αν είς εκφύγοι.
297	Ουδείς δε θνητών ταις τύχαις ακήρατος.
298	Ημίν δ’ ού βιαστέον τύχην.
299	Μόνως φιλείν το εαυτώ συμβαίνον και συγκλωθόμενον. Τι γαρ αρμοδιώτερον;
300	Γυμνοί ήλθομεν οι πάντες, γυμνοί και απελευσόμεθα.
301	Όνους σύρματ’ αν ελέσθαι ή χρυσόν.
302	Φθονέεσθαι κρέσσον εστὶ ή οικτείρεσθαι.
303	Ανθρώποις πάσι ταυτό αγαθόν και αληθές. Ηδύ δε άλλω άλλο.
304	Αι μεγάλαι τέρψεις από του θεάσθαι τα καλά των έργων γίνονται.
305	Εν πάσι γαρ τοις φυσικοίς ενεστί τι θαυμαστόν.
306	Ει μη Αλέξανδρος ήμην, Διογένης αν ήμην.
307	Και συ, τέκνον Βρούτε;
308	Ποίον σε έπος φύγεν έρκος οδόντων;
309	Άνω ποταμών ιερών χωρούσι παγαί, και δίκα και πάντα πάλιν στρέφεται.
310	Άτακτα, αδιόρθωτα, αόρισθ’ άπαντα.
311	Αλλ’ ηδύ τι σωθέντα μεμνήσθαι πόνων.
312	Παλαιά καινοίς δακρύοις ου χρη στένειν.
313	Μόχθων δ’ ουκ άλλος ύπερθεν ή γας πατρίας στέρεσθαι.
314	Ου πενία λύπην εργάζεται, αλλά επιθυμία.
315	Μη επί παντί λυπού.
316	Ταράττει τους ανθρώπους ου τα πράγματα, αλλά τα περί των πραγμάτων δόγματα.
317	Φιλεί ωδίνας τίκτειν νυξ κυβερνήτη σοφώ.
318	Τι μοι ζην κέρδος; Ούτε μοι πατρίς ούτ’ οίκος έστιν ούτ’ αποστροφή κακών.
319	Λέκτρα δ’ ανδρών πόθω πίμπλαται δακρύμασιν.
320	Αι μεν βρονταί τους παίδας, αι δε απειλαί τους άφρονας καταπλήττουσι.
321	Φόβος κολακείην μεν εργάζεται, εύνοιαν δε ουκ έχει.
322	Έσθ’ όπου το δεινόν εύ.
323	Ουδείς γαρ ον φοβείται φιλεί.
324	Αυτό δε τo σιγάν ομολογούντος εστί σου.
325	Γλαυκοίσιν οφθαλμοίσιν αιδώς ουκ ένι.
326	Πας ερυθριών χρηστός είναι μοι δοκεί.
327	Δις προς τον αυτόν αισχρόν προσκρούσαι λίθον.
328	Αιδώς γαρ οργής πλείον ωφελεί βροτούς.
329	Αιδώς δ’ ουκ αγαθή κεχρημένω ανδρί παρείναι.
330	Ου συνέχθειν αλλά συμφιλείν έφυν.
331	Πλην της τεκούσης, θήλυ παν μισώ γένος.
332	Προβουλεύεσθαι κρείσσον προ των πράξεων ή μετανοείν.
333	Μόνη σιγή μεταμέλειαν ου φέρει.
334	Το πολλά πράττειν πολλάς και λύπας έχει.
335	Ουκ ωνούμαι μυρίων δραχμών μεταμέλειαν.
336	Αετού γήρας κορύδου νεότης.
337	Εις ευ φρονών μυρίων μη φρονούντων κρείττων εστί.
338	Της μεν κακής κάκιον ουδέν γίγνεται γυναικός, εσθλής δ’ ουδέν εις υπερβολήν πέφυκ’ άμεινον.
339	Τω κρατίστω.
340	Δόκιμος ανήρ και αδόκιμος ουκ εξ ων πράσσει μόνον, αλλά και εξ ων βούλεται.
341	Αρετής προπάροιθε ιδρώτα θεοί αθάνατοι θήκαν.
342	Τοσούτου άξιος έκαστός εστιν, όσου άξιά εστι ταύτα περί ά εσπούδακεν.
343	Ανήρ άκομπος, χειρ δ’ ορά το δράσιμον.
344	Μη πλέω προσάπτεσθαι των δυνατών.
345	Σοφὸς ο πολλά ειδώς φυά.
346	Πόλεμος γαρ σχολείον αρετής εστί.
347	Αγαθόν ού το μη αδικείν, αλλά το μηδέν θέλειν.
348	Τον σοφόν ού κατά τους κειμένους νόμους πολιτεύσεσθαι, αλλά κατά τον της αρετής.
349	Αι μεν ηδοναί θνηταί αι δε αρεταί αθάνατοι.
350	Μακαρίσαντες υμών το απειρόκακον ού ζηλούμεν το άφρον.
351	Αφεκτέα τοίνυν εστίν ημίν του πέους.
352	Κρατεί ηδονής ουχ’ ο απεχόμενος, αλλ’ ο χρώμενος μεν, μη προεκφερόμενος δε.
353	Ανέχου και απέχου.
354	Ηδονήν φεύγε, ήτις λύπην τίκτει.
355	Ουδείς ελεύθερος εαυτού μη κρατών.
356	Χαλεπώτερον το φυλάττειν του κτήσασθαι.
357	Ο εντός της ψυχής προς αυτήν διάλογος… επωνομάσθη διάνοια.
358	Θέλω τύχης σταλαγμόν ή φρενών πίθον.
359	Το του ποδός μεν βραδύ, το του δε νου ταχύ.
360	Όστις περί τραγωδίας οίδε, οίδε και περί επών.
361	Χρήσιμ’ ειδώς ουχ ο πολλά ειδώς σοφός.
362	Πολλών δ’ ανθρώπων ίδεν άστεα και νόον έγνων.
363	Αρχή Σοφίας ονομάτων επίσκεψις.
364	Ιατρική μεν σώματος νόσους ακέεεται, σοφίη δε ψυχήν παθών αφαιρείται.
365	Σοφόν λέγουσι τον χρόνον πεφυκέναι.
366	Σοφού προς ανδρός όστις εν βραχεί πολλούς καλώς οίος τε συντέμνειν λόγους.
367	Eυ αν έχοι ... ει τοιούτον είη η σοφία ωστ᾽ εκ του πληρεστέρου εις το κενώτερον ρείν ημών…
368	Γίνεται δε εκ του φρονείν τρία ταύτα: βουλεύεσθαι καλώς, λέγειν αναμαρτήτως και πράττειν ά δει.
369	Σοφία μόνον κτημάτων αθάνατον.
370	Σοφόν το σαφές.
371	Τα αφανή τοις φανεροίς τεκμαίρου.
372	Πρόσεχε τω υποκειμένω ή τη ενεργεία ή τω δόγματι ή τω σημαινομένω.
373	Τοις τολμώσιν η τύχη ξύμφορος.
374	Θαρσείν χρη, τάχ’ αύριον έσσετ’ άμεινον. Eλπίδες εν ζωοίσιν, ανέλπιστοι δε θανόντες.
375	Θαρσαλέος ανήρ εν πάσιν αμείνων.
376	Ανδρείη τας άτας μικράς έρδει.
377	Πάντες τοις λόγοις αναπτερούνται.
378	Τολμάν ανάγκη, καν τύχω καν μη τύχω.
379	Ευγνώμων ο μη λυπεόμενος εφ’ οίσιν ουκ έχει, αλλά χαίρων εφ’ οίσιν έχει.
380	Στέργε μεν τα παρόντα, ζήτει δε τα βελτίω.
381	Μόνως φιλείν το εαυτώ συμβαίνον και συγκλωθόμενον. Τι γαρ αρμοδιώτερον;
382	Κατά τον δαίμονα εαυτού.
383	Ων έχεις αυτός κράτει.
384	Δίχα δ’ άλλων μονόφρων ειμί.
385	Ορθόν ούν είναι χρη, ουχί ορθούμενον.
386	Ξενιτείη βίου αυτάρκειαν διδάσκει.
387	Μολών λαβέ.
388	Ώλετο μεν μοι νόστος, ατάρ κλέος άφθιτον έστα.
389	Ανδρών επιφανών πάσα η γη τάφος.
390	Ευκλεώς τοι κατθανείν χάρις βροτώ.
391	Τους πόνους γαρ αγαθοί τολμώσι, δειλοί δ’ εισίν ουδέν ουδαμού.
392	Τόλμα πρήξιος αρχή, τύχη δε τέλεος κυρίη.
393	Δύσκολον τον εαυτόν γνώναι, εύκολον τω άλλω υποτίθεσθαι.
394	Γνώθι σαυτόν.
395	Εδιζησάμην εμεωυτόν.
396	Γένοι’ οίος εσσί μαθών.
397	Ένδον σκάπτε, ένδον η πηγή του αγαθού και αεί αναβλύειν δυναμένη, εάν αεί σκάπτεις.
398	Δει τον αγαθόν άνδρα παυόμενον της αρχής μη πλουσιώτερον, αλλά μάλλον ενδοξότερον γεγονέναι.
399	Πολλοί τοι πλουτούσι κακοί, αγαθοί δε πένονται. Αλλ᾽ ημείς τούτοις ού διαμειψόμεθα της αρετής τον πλούτον.
400	Ανήρ δίκαιος πλούτον ουκ έχει ποτέ.
401	Καλοκαγαθίαν όρκου πιστοτέραν έχε.
402	Αγαθόν ή είναι χρεών ή μιμείσθαι.
403	Αεί κράτιστον εστί τα αληθή λέγειν εν παντί καιρώ.
404	Χρήματα δ᾽ ουχ αρπακτά. Θεόσδοτα πολλόν αμείνω.
405	Μη κακά κερδαίνειν: κακά κέρδεα ισ᾽ αάτησιν.
406	Αγαθώ περί ουδενός εγγίγνεται φθόνος ούτε φόβος ούτε οργή ή μίσος.
407	Ά πάσχοντες υφ’ ετέρων οργίζεσθε, ταύτα τοις άλλοις μη ποιείτε.
408	Ως τα χρηστά πράγματα χρηστών αφορμάς ενδίδωσ’ αεί λόγων.
409	Πόλλ’ ανδρί βασιλεί και στρατηλάτη μέλει.
410	Όντας δε θνητούς θνητά και φρονείν χρεών.
411	Λάθε βιώσας.
412	Ό,τι αν αγαθόν πράσσης, θεούς. μη σεαυτόν αιτιώ.
413	Ευγνώμων ο μη λυπεόμενος εφ’ οίσιν ουκ έχει, αλλά χαίρων εφ’ οίσιν έχει.
414	Ην μη πολλών επιθυμέης τα ολίγα τοι πολλά δόξει.
415	Έλπιζε ως θνητός, φείδου ως αθάνατος.
416	Εν ολιγίστοις κείται το ευδαιμόνως βιώσαι.
417	Χάριν απόδος.
418	Ομιλείν δυνάστῃ... ως ήκιστα ή ως ήδιστα.
419	Η γλώσσα σου μη προτρεχέτω του νου.
420	Πατρός σωφροσύνη μέγιστον τέκνοις παράγγελμα.
421	Τοσούτω διαφέρει η φρόνησις των άλλων αρετών, όσω η όρασις των άλλων αισθήσεων.
422	Ταμιείον εστί αρετής η σωφροσύνη.
423	Απλά γαρ εστι της αληθείας έπη.
424	Απλούς ο μύθος της αληθείας έφυ.
425	Μήτε ακούσιος ενέργει μήτε ακοινώνητος μήτε ανεξέταστος μήτε ανθελκόμενος. Μήτε κομψεία την διάνοιάν σου καλλωπιζέτω, μήτε πολυρρήμων μήτε πολυπράγμων έσο.
426	Ανέχου και απέχου.
427	Νόμω και άρχοντι και τω σοφοτέρω είκειν κόσμιον.
428	Τας μεταβολάς της τύχης γενναίως επίστασο φέρειν.
429	Η βιωτική τῃ παλαιστικᾑ ομοιοτέρα ήπερ τῃ ορχηστικᾑ κατά το προς τα εμπίπτοντα και ού προεγνωσμένα έτοιμος και απτώς εστάναι.
430	Δει καρτερείν επί τοις παρούσι και θαρρείν περί των μελλόντων.
431	Άφοβον ο θεός, ανύποπτον ο θάνατος και το αγαθόν μεν εύκτητον, το δε δεινόν ευκαρτέρητον.
432	Πώς αν τις ατυχίαν ράστα φέροι; Eι τους εχθροὺς χείρον πράσσοντας βλέποι.
433	Οι εκούσιοι πόνοι την των ακουσίων υπομονήν ελαφροτέραν παρασκευάζουσι.
434	Δει φέρειν τα των θεών.
435	Ατυχή είναι τον ατυχίαν μη φέροντα.
436	Ουδέν ουδενί συμβαίνει, ό ού πέφυκε φέρειν.
437	Τω λογικώ ζώω μόνον αφόρητόν εστι το άλογον. Το δ’ εύλογον φορητόν.
438	Αιέν αριστεύειν.
439	Είς εμοί μύριοι, εάν άριστος εί.
440	Πλείονες εξ ασκήσεως αγαθοί γίνονται ή από φύσεως.
441	Ου γαρ δοκείν άριστος, αλλ’ είναι θέλει.
442	Είς, αλλά λέων.
443	Αεργοίς αιέν εορτά.
444	Ημερήσιοι ύπνοι σώματος όχλησιν ή ψυχής αδημοσύνην ή αργίην ή απαιδευσίην σημαίνουσι.
445	Απορίαν γαρ δει βοηθείν, ουκ αργίαν εφοδιάζειν.
446	Αργία μήτηρ πάσης κακίας.
447	Έργον δ’ ουδέν όνειδος, αεργίη δε τ’ όνειδος.
448	Ουδείς ών ράθυμος ευκλεής ανήρ, άλλ’ οι πόνοι τίκτουσι την ευδοξίαν.
449	Σύκα φίλ’ ορνίθεσσι, φυτεύειν δ’ ουκ εθέλουσι.
450	Ά ποιείν αισχρόν, ταύτα νόμιζε μηδέ λέγειν είναι καλόν.
451	Φαύλων έργων και τους λόγους παραιτητέον.
452	Κρέσσον τα οικήια ελέγχειν αμαρτήματα ή τα οθνεία.
453	Αι γαρ ευπραξίαι δειναί συγκρύψαι τα ονείδη.
454	Ουδέν ανεπίληπτον, αλλ’ έχει πάντα διαμαρτίας και αγνοίας.
455	Εν μόνον αγαθόν είναι, την επιστήμην, και εν μόνον κακόν, την αμαθίαν.
456	Εν οίδα ότι ουδέν οίδα.
457	Ετεή δε ουδέν ίδμεν. Εν βυθώ γαρ η αλήθεια.
458	Αγεωμέτρητος μηδείς εισίτω.
459	Κρύπτειν αμαθίην κρέσσον, ή ες το μέσον φέρειν.
460	Αμαρτίης αιτίη η αμαθίη του κρέσσονος.
461	Το ουκ οίδα εις φυλακήν ου βάλλει.
462	Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον.
463	Ετεή μεν νυν ότι οίον έκαστον εστιν ή ούκ έστιν ού συνίεμεν.
464	Δημόκριτος τους ευπρεπείς και απαιδεύτους ομοίους είπεν είναι αλαβάστρω γέμοντι όξος.
465	Το μη ειδέναι γαρ ηδονήν έχει τινά.
466	Ουκ οίσθ’ ό,τι ζης, ουδ’ ό δρας, ουδ’ όστις εί.
467	Τον κόρον υπό του πλούτου γεννάσθαι, την δε ύβριν υπό του κόρου.
468	Ζευς κολαστής των άγαν υπερφρόνων.
469	Τους μεν κενούς ασκούς η πνοή διίστησι, τους δ’ ανοήτους, το οίημα.
470	Ύβρις γαρ εξανθούσ᾽ εκάρπωσεν στάχυν άτης, όθεν πάγκλαυτον εξαμά θέρος.
471	Τι ποιείς, άνθρωπε; Τούτο ου δει προλέγειν. Αυτό φανήσεται.
472	Kόμπασον θαρσών, αλέκτωρ ώστε θηλείας πέλας.
473	Ευτυχούντες ουκ επίστανται φέρειν.
474	Όταν δ’ ο δαίμων ευ διδώ, τι δει φίλων;
475	Ανοήμονες βιούσι ού τερπόμενοι βιούν.
476	Μακαρίσαντες υμών το απειρόκακον ού ζηλούμεν το άφρον.
477	Ο νους δε σου παρών αποδημεί.
478	Ρεχθέν δε τε νήπιος έγνω.
479	Δόξει τις αμαθεί σοφά λέγων ουκ ευ φρονεί.
480	Το δις εξαμαρτείν τ’ αυτόν ουκ ανδρός σοφού.
481	Πολλοί πολυμαθέες νόον ουκ έχουσιν.
482	Κρέσσον άρχεσθαι τοις ανοήτοισιν ή άρχειν.
483	Ότι ουδέν ήττον τα αυτά ποιήσουσι, καν συ διαρραγής.
484	Νηπίοισιν ου λόγος, αλλά ξυμφορή γίνεται διδάσκαλος.
485	Τας των κρατούντων αμαθίας φέρειν χρεών.
486	Συν όχλω αμαθία πλείστον κακόν.
487	Ρώμη αμαθής πολλάκις τίκτει βλάβην.
488	Νήπιοι, ουδέ ίσασιν όσω πλέον ήμισυ παντός.
489	Μώρα γαρ μώρος λέγει.
490	Και τούτο λυπρόν: συνασοφείν τοις μη σοφοίς.
491	Ει μη ιατροί ήσαν, ουδέν αν ην των γραμματικών μωρότερων.
492	Τους δε νόμους τοις αραχνίοις ομοίους και γαρ εκείνα, εάν μεν εμπέση τι κούφον και ασθενές, στέγειν εάν δε μείζον, διακόψαν οίχεσθαι.
493	Φύσει δ’ υπάρχει τοις παρούσι τα των απόντων, και τοις εθέλουσι πονείν και κινδυνεύειν τα των αμελούντων.
494	Γυνή τι δράσω; Πώς μόνη σωθήσομαι, ανάδελφος, απάτωρ, άφιλος;
495	Των σωμάτων θηλυνομένων και αι ψυχαί πολύ ασθενέστεραι γίγνονται.
496	Ότι χρήσις κρατύνει, αργίη δε τήκει.
497	Ρώμη δε μετά φρονήσεως ωφέλησεν, άνευ δε ταύτης πλείον τους έχοντας έβλαψεν.
498	Εχθίστη δε οδύνη εστί των εν ανθρώποισι αύτη, πολλά φρονέοντα μηδενός κρατέειν.
499	Τα μηδέν ωφελούντα μη πόνει μάτην.
500	Όμφακες εισίν.
501	Δαπανώμενος εφ’ α μη δει, ολίγος έση εφ’ α δει.
502	Το τολμάν δ' αδύνατ' ανδρός ου σοφού.
503	Κακαί γεωργείν χείρες ευ τεθραμμέναι.
504	Στρατηγοί πλείονες ή βελτίονες.
505	Επεί νυν γέλως έσθ’ ως χρώμεθα τοις πράγμασιν.
506	Αβουλία γαρ πολλά βλάπτονται οι βροτοί.
507	Τι γηράσκει ταχύ; Χάρις.
508	Η πενία πολλών εστιν ενδεής, η δ’ απληστία πάντων.
509	Πλεονεξίη το πάντα λέγειν, μηδέν δε εθέλειν ακούειν.
510	Η τέκνοις άγαν χρημάτων συναγωγή πρόφασίς εστι φιλαργυρίης.
511	Οι φειδωλοί τον της μελίσσης οίτον έχουσιν εργαζόμενοι ως αεί βιωσόμενοι.
512	Όφις το δέρμα αποδύεται, την γνώμην δε ουδαμώς.
513	Ου με πείσεις, καν με πείσης.
514	Ουδ’ υφ’ ενός φιλέεσθαι ο φιλέων μηδένα.
515	Ούποτε ποτε ποιήσεις τον καρκίνον ορθά βαδίζειν.
516	Ταράττει τους ανθρώπους ου τα πράγματα, αλλά τα περί των πραγμάτων δόγματα.
517	Η γλώσσα πολλούς εις όλεθρον ήγαγεν.
518	Προς κέντρα μη λάκτιζε, μη παίσας μογής.
519	Αλλ’, όταν σπεύδη τις αυτός, χω θεός συνάπτεται.
520	Επ᾽ ευτυχία τη μεγίστη παρά θεών η τοιαύτη μανία [ο έρως] δίδοται.
521	Λέγοντα μη κινείν την χείρα, μανικόν γαρ.
522	Οι αγαθοί ευαπάτητοι.
523	Πόθεν αν λάβοιμι βύσμα τω πρωκτώ φλέων;
524	Ανήρ ο φεύγων και πάλι μαχήσεται.
525	Δειλού μήτηρ ου κλαίει, αλλ' ουδέ χαίρει.
526	Οι μη δυνάμενοι κινδυνεύειν ανδρείως δούλοι των επιόντων εισίν.
527	Δειλοί άνθρωποι ουκ έχουσιν εν μάχη αριθμόν.
528	Δούλου τόδ’ εστίν, μη λέγειν ά τις φρονεί.
529	Τι γαρ δει δειλόν όντα ευσωματείν;
530	Οι μεν άνδρες γεγόνασί μοι γυναίκες, αι δε γυναίκες άνδρες.
531	Οι πλείστοι άνθρωποι κακοί.
532	Τον βίον μη, τω χρόνω βραχύν όντα, πράγμασιν κακοίς μακρόν ποιείν.
533	Εν τη προαιρέσει η μοχθηρία και το αδικείν.
534	Ευλαβού τας διαβολάς καν ψευδείς ώσιν.
535	Των περί τα ήθη φευκτών τρία εστίν είδη: κακία, ακρασία, θηριότης.
536	Θησαυρός εστι των κακών κακή γυνή.
537	Το Θείον φθονερόν και ταραχώδες.
538	Γυνή ανδρός φθονερώτερον και μεμψιμοιρότερον.
539	Φθονέεσθαι κρέσσον εστὶ ή οικτείρεσθαι.
540	Φθονερόν αεί των γειτόνων όμμα.
541	Ώσπερ υπό του ιού τον σίδηρον, ούτω τους φθονερούς υπό του ιδίου ήθους κατεσθίεσθαι.
542	Κρέσσων γαρ οικτιρμού φθόνος.
543	Ο φθονέων εωυτόν ως εχθρόν λυπέει.
544	Ουκ αν φορητός είης, ει πράσσοις καλώς.
545	Και κεραμεύς κεραμεί κοτέει και τέκτονι τέκτων και πτωχός πτωχώ φθονέει και αοιδός αοιδώ.
546	Ο δ’ αφθόνητός γ’ οὐκ επίζηλος πέλει.
547	Ο χρημάτων παντελών ήσσων ουκ αν ποτέ είη δίκαιος.
548	Βροτοίς πέφυκε τον πεσόντα λακτίσαι.
549	Αμαθία μεν θράσος, λογισμός δε όκνον φέρει.
550	Το γαρ ευ πράττειν παρά την αξίαν, αφορμήν του κακώς φρονείν τοις ανοήτοις γίγνεται.
551	Αχαλίνων στομάτων, ανόμου τ’ αφροσύνας το τέλος δυστυχία.
552	Το τα αδύνατα διώκειν μανικόν. Αδύνατον δε το τους φαύλους μη τοιαύτά τινα ποιείν.
553	Πολλοί δρώντες τα αίσχιστα, λόγους τους αρίστους ασκέουσι.
554	Πολλοί δρώντες τα αίσχιστα, λόγους τους αρίστους ασκέουσι.
555	Όμοια πόρνη δάκρυα και ρήτωρ έχει.
556	Κίβδηλοι και αγαθοφανέες οι λόγω μεν άπαντα, έργω δε ουδέν έρδοντες.
557	Αλλήλων καταφρονούντες αλλήλοις αρεσκεύονται και αλλήλων υπερέχειν θέλοντες, αλλήλοις υποκατακλίνονται.
558	Των οικιών ημών εμπιμπραμένων, ημείς άδομεν.
559	Κακώς ακούειν ού μέλει θανόντι μοι.
560	Κίβδηλοι και αγαθοφανέες οι λόγω μεν άπαντα, έργω δε ουδέν έρδοντες.
561	Οι δε των πραγμάτων ού μένουσι καιροί την ημετέραν βραδύτητα και ειρωνείαν.
562	Αδικεί πολλάκις ο μη ποιών τι, ου μόνον ο ποιών τι.
563	Ότι χρήσις κρατύνει, αργίη δε τήκει.
564	Της ησυχίης πάντες οι πόνοι ηδίονες.
565	Ως άπας μεν λόγος, αν απή τα πράγματα, μάταιόν τι φαίνεται και κενόν.
566	Τας των κρατούντων αμαθίας φέρειν χρεών.
567	Οι άνθρωποι γεγόνασιν αλλήλων ένεκα. Ή δίδασκε ούν ή φέρε.
568	Μεγαλοψυχίη το φέρειν πραέως πλημμέλειαν.
569	Άρχεται λέξεων μεν ποταμός, νου δε σταλαγμός.
570	Ουκ εισίν οι παμπλούσιοι αγαθοί.
571	Φωνή μιαρά, γέγονας κακώς, αγοραίος εί, έχεις άπαντα προς πολιτείαν ά δει.
572	Τι εστί πλούτος; Θησαυρός κακών, εφόδιον ατυχημάτων, χορηγία πονηρίας.
573	Αι περί τι σφοδραί ορέξεις τυφλούσιν εις τάλλα την ψυχήν.
574	Γραυς χορεύει.
575	Θεών όνειδος τους κακούς ευδαιμονείν.
576	Τον φαύλον παραφυλάττειν δει, μη καιρού λάβηται.
577	Δολερόν μεν αεί κατά πάντα δη τρόπον πέφυκεν άνθρωπος.
578	Προφάσεως δείται μόνον η πονηρία.
579	Αλωπεκίζειν προς ετέραν αλώπεκα.
580	Νοείν, οράν, ξυνιέναι, στρέφειν έδραν, τεχνάζειν, κάχ’ υποτοπείσθαι, περινοείν άπαντα.
581	Δειναί γαρ αι γυναίκες ευρίσκειν τέχνας.
582	Τα πονηρά κέρδη τας μεν ηδονάς έχει μικράς, τας δε λύπας μακράς.
583	Πολλάς αν εύροις μηχανάς, γυνή γαρ εί.
584	Κρείττον ευήθη δοκείν ή πονηρόν είναι.
585	Η δημαγωγία γαρ ού προς μουσικού ετ’ εστίν ανδρός ουδέ χρηστού τους τρόπους, αλλ’ εις αμαθή και βδελυρόν.
586	Μωμεομένων φλαύρων ο αγαθός ου ποιέεται λόγον.
587	Κει θέμις εστίν, νυνί γ᾽ ήδη, κει μη θέμις εστί, χεσείω.
588	Το μη καλώς λέγειν ου μόνον εις αυτό τούτο πλημμελές, αλλά και κακόν τι εμποιεί ταίς ψυχαίς.
589	Εχθροίς απιστών ούποτ’ αν πάθοις βλάβην.
590	Μη ύποπτος προς άπαντας, αλλ’ ευλαβής γίνου και ασφαλής.
591	Ανδρών δε φαύλων όρκον εις ύδωρ γράφε.
592	Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας.
593	Ωτα γαρ τυγχάνει ανθρώποισι εόντα απιστότερα οφθαλμών.
594	Ατυχίαν μη ονειδίζειν, νέμεσιν αιδούμενον.
595	Φιλών μάλιστ’ εμαυτόν ουκ αισχύνομαι.
596	Του μεν κακώς λέγειν συ την εξουσίαν έχεις, του δε μη ακούειν εγώ.
597	Ω πολλά μισηθείσα χειρωναξία!
598	Ουδεὶς ό νοείς μεν οίδεν, ό δε ποιείς βλέπει.
599	Βασιλικόν, καλώς ποιούντα κακώς ακούειν.
600	Κρέσσον τα οικήια ελέγχειν αμαρτήματα ή τα οθνεία.
601	Φιλίας μεν αρχή έπαινος, έχθρας δε ψόγος.
602	Μεγαλοψυχίη το φέρειν πραέως πλημμέλειαν.
603	Οι αγαθοί ευαπάτητοι.
604	Λύκος δοράν οιός περιβεβλημένος.
605	Χρήματα πορίζειν ευπορώτατον γυνή, άρχουσά τ᾽ ουκ αν εξαπατηθείη ποτέ. Αυταί γαρ εισιν εξαπατάν ειθισμέναι.
606	Ο χρόνος άπαντα τοίσιν ύστερον φράσει. Λάλος γαρ ούτος ουκ ερωτώσιν λέγει.
607	Πέρας γαρ ουδέν μη διά γλώσσης ιόν.
608	Χαλεπώτερον ηδονῇ μάχεσθαι ή θυμῷ.
609	Χόλος νόον οιδάνει.
610	Αιδώς γαρ οργής πλείον ωφελεί βροτούς.
611	Μένεα πνείοντες.
612	Ανήρ ο φεύγων και πάλι μαχήσεται.
613	Πόλλ’ εφέλκεται φυγή κακά ξυν αυτή.
614	Οι άνθρωποι γεγόνασιν αλλήλων ένεκα. Ή δίδασκε ούν ή φέρε.
615	Τα καθήκοντα ταις σχέσεσι προσμετρείται.
616	Διογένης τον έρωτα είπε σχολαζόντων ασχολίαν.
617	Επ᾽ ευτυχία τη μεγίστη παρά θεών η τοιαύτη μανία [ο έρως] δίδοται.
618	Ποιητήν δ’ άρα Έρως διδάσκει, καν άμουσος ή το πριν.
619	Ού το κάλλος, ω γύναι, αλλ’ αρεταί τέρπουσι τους ξυνευνέτας.
620	Ού μεν γαρ τι γυναικός άμεινον αγαθής.
621	Πικρόν νέα γυναικί πρεσβύτης ανήρ.
622	Ένιοι, πόλεων μεν δεσπόζουσι, γυναιξί δε δουλεύουσι.
623	Υπό γυναικός άρχεσθαι ύβρις είη εν ανδρί εσχάτη.
624	Γυναίκα και ωφελίαν και νόσον ανδρί φέρει μεγίσταν.
625	Άριστον ανδρί κτήμα συμπαθής γυνή.
626	Τα μεν γαρ άλλα δεύτερα αν πάσχη γυνή, ανδρός δ’ αμαρτάνουσα, αμαρτάνει βίου.
627	Άμα δε το χιτώνι εκδυομένω, εκδύεται και την αιδώ γυνή.
628	Λυχνίας σβεσθείσης, πάσα γυνή ομοία.
629	Μα Δί’ ουδὲ δέομαί γ’, αλλά βινείν βούλομαι.
630	Ούτε δια τούτου ούτε άνευ τούτου.
631	Γυνή δικαία του βίου σωτηρία.
632	Γαμβρόν ο μεν επιτυχών, εύρεν υιόν. Ο δε αποτυχών, απώλεσε και θυγατέρα.
633	Ως εστι το γαμείν έσχατον του δυστυχείν.
634	Ούποτε φήσω γάμον ευφραίνειν πλέον ή λυπείν.
635	Επεὶ ουκέτι πιστά γυναιξίν.
636	Ουδέν εστι θηρίον γυναικός αμαχώτερον.
637	Διά τας γυναίκας πάντα τα κακά γίγνεται.
638	Το θήλυ έχει το βουλητικόν αλλ' άκυρον.
639	Γυνή γυναικί σύμμαχος πέφυκε πως.
640	Πάντων δυσμαχώτατον γυνή.
641	Γυνή γαρ ουδέν οίδε πλην ό βούλεται.
642	Ούτοι γυναικός εστιν ιμείρειν μάχης.
643	Πυρ, γυνή και θάλασσα, δυνατά τρία.
644	Χρόνος παις εστι παίζων πεττεύων. Παιδός η βασιλεία.
645	Δεινόν τι τέκνων φίλτρον έθηκεν θεός ανθρώποις.
646	Ο φίλος τον φίλον εν πόνοις και κινδύνοις ου λείπει.
647	Κρίνει φίλους ο καιρός, ως χρυσόν το πυρ.
648	Πολλοί δοκέοντες είναι φίλοι ουκ εισί, και ου δοκέοντες εισίν.
649	Φίλος και ίππος εν ανάγκη δοκιμάζονται.
650	Πένητα φεύγει πας τις εκποδών φίλος.
651	Οι μεν άλλοι κύνες τους εχθρούς δάκνουσι, εγώ δε τους φίλους ίνα σώσω.
652	Εάν δ’ έχωμεν χρήμαθ’, έξομεν φίλους.
653	Ζην ουκ άξιος, ότω μηδείς εστι χρηστός φίλος.
654	Ο φίλος τον φίλον εν κινδύνοις γιγνώσκει.
655	Μηδένα φίλον ποιού, πριν αν εξετάσης πώς κέχρηται τοις προτέροις φίλοις.
656	Βραδέως μεν φίλος γίγνου, γενόμενος δε, πειρώ διαμένειν.
657	Εν ευτυχίη φίλον ευρείν εύπορον, εν δε δυστυχίη πάντων απορώτατον.
658	Λόγω γαρ ήσαν ουκ έργω φίλοι.
659	Ανδρός πονηρού φεύγε συνοδίαν αεί.
660	Κακοίς ομιλών καυτός εκβήσει κακός.
661	Ό συ μισείς, ετέρω μη ποιήσεις.
662	Ισχυρόν όντα πράον είναι, όπως οι πλησίον αιδώνται μάλλον ή φοβώνται.
663	Μη πάσιν, αλλά τοις δοκίμοισι πιστεύειν.
664	Μη πάσι πίστευε.
665	Ουκ ανδρός όρκοι πίστις, αλλ’ όρκων ανήρ.
666	Πίστεις αρ τοι ομώς και απιστίαι ώλεσαν άνδρας.
667	Τύμμα τύμματι τίσαι.
668	Δος τι και λάβε τι.
669	Πόνος ευκλείας πατήρ.
670	Φήμη... κακή αργαλέη φέρει, χαλεπόν δ’ αποθέσθαι.
671	Ζων μεν επαινού, αποθανών δε μακαρίζου.
672	Ο αν μη ίδης, μη λέγε. Ειδώς σιγά.
673	Άκουε πολλά, λάλει καίρια.
674	Τον λόγον είδωλον είναι των έργων.
675	Λόγος γαρ έργου σκιή.
676	Αληθόμυθον χρη είναι, ού πολύλογον.
677	Γλώσσης κρατάν και μάλιστα εν συμποσίω.
678	Ού τι τα πολλά έπη φρονίμην απεφήνατο δόξαν.
679	Ουδείς αν μωρός σιωπάν εν συμποσίω δύναται.
680	Ει μη καθέξεις γλώσσαν, έσται σοι κακά.
681	Φιλήκοον είναι μάλλον ή πολύλαλον.
682	Η γαρ σιωπή τοις σοφοίς απόκρισις.
683	Κρείττον του λαλείν το σιγάν.
684	Το σιγάν πολλάκις εστί σοφώτατον ανθρώπω νοήσαι.
685	Τα δ’ άλλα σιγώ. Βους επί γλώσσηι μέγας βέβηκεν.
686	Σιγάς; Σιωπή δ’ άπορος ερμηνεύς λόγων.
687	Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον.
688	Φύσις κρύπτεσθαι φιλεί.
689	Κακά εν οίκω κρύπτε.
690	Ατυχίαν κρύπτε.
691	Συγγνώμη τιμωρίας κρείσσων.
692	Ηδονών ήδιον έπαινος.
693	Κρείττον εις κόρακας ή εις κόλακας εμπεσείν. Οι μεν γαρ νεκρούς, οι δε ζώντας εσθίουσιν.
694	Ο φιλών πλήξει σε, ο δε μισών κολακεύσει σε.
695	Προς τον ειπόντα "Πολλοί σε επαινούσι": "Τι γαρ", έφη, "κακόν πεποίηκα;".
696	Μεγάλα βλάπτουσι τους αξυνέτους οι επαινέοντες.
697	Βέλτερον υφ’ ετέρου ή υφ’ εαυτού επαινέεσθαι.
698	Πολλών χρημάτων κρείττων ο παρά του πλήθους έπαινος.
699	Ανάξιον άνδρα μη επαίνει διά πλούτον.
700	Αλλ' ό γε σιγῇ δώρα θεών έχοι, όττι διδοίεν.
701	Κακού ανδρός δώρα όνησιν ουκ έχει.
702	Πείθειν δώρα και θεούς λόγος.
703	Λαβών απόδος άνθρωπε και λήψη πάλιν.
704	Μικραί χάριτες εν καιρώ μέγισται τοις λαμβάνουσι.
705	Του πιθανωτέρους είναι τους απαιδεύτους των πεπαιδευμένων εν τοις όχλοις.
706	Όταν γαρ ηδύς τις λόγοις φρονών κακώς πείθη το πλήθος, τη πόλει κακόν μέγα.
707	Πείσας λαβέ, μη βιασάμενος.
708	Ισχυρότερος ες πειθώ λόγος πολλαχή γίνεται χρυσού.
709	Ουκ έστι Πειθούς ιερόν άλλο πλην λόγος.
710	Συμβούλευε μη τα ήδιστα, αλλά τα βέλτιστα.
711	Ράον παραινείν ή παθόντα καρτερείν.
712	Ου τοις άρχειν βουλομένοις μέμφομαι, αλλά τοις υπακούειν ετοιμοτέροις ούσιν.
713	Αλλ’ εις το κέρδος παρά φύσιν δουλευτέον.
714	Γη και ύδωρ.
715	Τοις κρατούσι μη μάχου.
716	Ω ούτος, ού συ με λοιδορείς, αλλ᾿ ο τόπος.
717	Και κεραμεύς κεραμεί κοτέει και τέκτονι τέκτων και πτωχός πτωχώ φθονέει και αοιδός αοιδώ.
718	Εάν ά τοις άλλοις επιτιμώμεν, αυτοί μη δρώμεν
719	Θ’ Ελέναν; επεί πρεπόντως ελέναυς έλανδρος ελέπτολις.
720	Προσέχειν τοις εχθροίς πρώτοι γαρ των αμαρτημάτων αισθάνονται.
721	Απ᾽ εχθρών δήτα πολλά μανθάνουσιν οι σοφοί.
722	Μη απειλείν ουδενί. Γυναικώδες γαρ.
723	Το μεν γυναίκα πρώτον άρσενος δίχα ήσθαι δόμοις έρημον έκπαγλον κακόν.
724	Χαλεπόν άρχεσθαι υπό χερείονος.
725	Πόλις ευ αγομένη μεγίστη όρθωσις εστι.
726	Άπας δε τραχύς όστις αν νέον κρατή.
727	Δύναμις υπέρ άνθρωπον η βασιλέος εστί και χείρ υπερμήκης.
728	Πεποίηκά τι κοινωνικώς; ουκούν ωφέλημαι.
729	Έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πάνθ’ ορά.
730	Μούνοι θεοφιλέες, όσοις εχθρόν το αδικέειν.
731	Δει εν μεν τοις όπλοις φοβερούς, εν δε τοις δικαστηρίοις φιλανθρώπους είναι.
732	Εμέ δε Άνυτος και Μέλητος αποκτείναι μεν δύνανται, βλάψαι δε ού.
733	Αλλ’ η Δίκη γαρ και κατά σκότον βλέπει.
734	Ανεξέταστον μη κόλαζε μηδένα.
735	Το θείον και οι νόμοι, ευ μεν αγόντων, εισίν ωφέλιμοι, κακώς δε αγόντων ουδέν ωφελούσιν.
736	Ξένος ών ακολούθει τοις επιχωρίοις νόμοις.
737	Τοις μεν νόμοις, παλαιοίς χρώ, τοις δ' όψοις, προσφάτοις.
738	Ο μηδέν αδικών ουδενός δείται νόμου.
739	Ουδέν διαφέρει ή μη κείσθαι ή μη χρήσθαι τους νόμους.
740	Πας εστι νόμος εύρημα μεν και δώρον θεών.
741	Ου γαρ τοις ψηφίσµασιν αλλά τοις ήθεσιν καλώς οικείσθαι τας πόλεις.
742	Την μάλιστα νόμων, ήκιστα δε ρητόρων ακούουσαν πολιτείαν αρίστην είναι.
743	Ισότης στάσιν ου ποιεί.
744	Κοινός γαρ εστιν ουρανός πάσιν βροτοίς.
745	Πας γαρ εμπλησθείς ανήρ ο πλούσιός τε χω πένης ίσον φέρει.
746	Βούλευμα μεν το Δίον, Ηφαίστου δε χειρ
747	Ανδρών δ' εκ μεγάλων πόλις όλλυται.
748	Εάν μη οι βασιλείς φιλοσοφήσουν, ουκ έστιν των δεινών παύλα.
749	Τότε τας πόλεις απόλλυσθαι, όταν μη δύνωνται τους φαύλους από των σπουδαίων διακρίνειν.
750	Το μητ’ άναρχον μήτε δεσποτούμενον... σέβειν.
751	Υπό λίθω γαρ παντί νου χρη μη δάκη ρήτωρ αθρείν.
752	Κρατίστην είναι δημοκρατίαν εν ή πάντες ως τύραννον φοβούνται τον νόμον.
753	Ω δημοκρατία, ποι προβιβάς ημάς ποτε;.
754	Δημοκρατία κρείττον τυραννίδος.
755	Ως ο μεν δήμος εστιν ασταθμητότατον πράγμα των πάντων και ασυνθετώτατον.
756	Εκλυτέον εαυτούς εκ του περί τα εγκύκλια και τα πολιτικά δεσμωτηρίου.
757	Ελεύθερος γαρ ου τις εστί πλην Διός.
758	Μακραί τυράννων χείρες.
759	Ώ παίδες Ελλήνων, ίτε ελευθερούτε πατρίδ’ ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων νυν υπέρ πάντων αγών
760	Είς οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης.
761	Οι γαρ εν σοφοίς φαύλοι παρ’ όχλω μουσικώτεροι λέγειν.
762	Ισχυρόν όχλος εστίν, ουκ έχει δε νουν.
763	Τον δήμον αεί προσποιού υπογλυκαίνων ρηματίοις μαγειρικοίς.
764	Δεινόν οι πολλοί, κακούργους όταν έχωσι προστάτας.
765	Πολλάκι και ξύμπασα πόλις κακού ανδρός απηύρα.
766	Μισεί γαρ ο θεός την βίαν, τα κτητά δε κτάσθαι κελεύει πάντας ουκ ες αρπαγάς.
767	Ένθα γαρ σοφίης δέει, βίης έργον ουδέν.
768	Είς ουδείς, δύο πολλοί, τρεις όχλος, τέσσαρες πανήγυρις.
769	Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς. Και τους μεν θεούς έδειξε, τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε, τους δε ελευθέρους.
770	Ο δε πόλεμος... βίαιος διδάσκαλος.
771	Νεύρα πολέμου χρυσός.
772	Έστιν ο πόλεμος ουχ όπλων το πλέον, αλλά δαπάνης.
773	Γλυκύ δ᾽απείρῳ πόλεμος.
774	Πόλεμος ένδοξος, ειρήνης αισχράς αιρετώτερος.
775	Δια την των χρημάτων κτήσιν πάντες οι πόλεμοι γίγνονται.
776	Ειρήνη ανά γην κουροτρόφος.
777	Ουδείς γαρ ούτω ανόητος εστί όστις πόλεμον προ ειρήνης αιρέεται εν μεν γαρ τη οι παίδες τους πατέρας θάπτουσι, εν δε τω οι πατέρες τους παίδας.
778	Ση πατρίς εν γαρ τοις πόνοισιν αύξεται.
779	Έλληνες αεί παίδές εστε, γέρων δε Έλλην ουκ έστιν.
780	Πάσιν αποκρίνου.
781	Αμαθέστερον πως ειπέ και σαφέστερον.
782	Μη πάντα επίστασθαι προθύμεο, μη πάντων αμαθής γένη.
783	Γνους πράττε.
784	Θεοὶ δε τε πάντα ίσασιν.
785	Ει μη καθήκει, μη πράξης ει μη αληθές εστι, μη είπης.
786	Η γλώσσα λανθάνουσα τ’ αληθή λέγει.
787	Κλεπτών γαρ η νυξ, της δ’ αληθείας το φως.
788	Εγώ δε οφείλω λέγειν τα λεγόμενα, πείθεσθαί γε μεν ου παντάπασι οφείλω.
789	Του και από γλώσσης μέλιτος γλυκίων ρέεν αυδή.
790	Το σοφόν δ’ ού σοφία.
791	Έργω κ' ουκέτι μύθω.
792	Έπεα πτερόεντα.
793	Ρήμα δ᾽ εργμάτων χρονιώτερον βιοτεύει.
794	Οργής ματαίας εισί αίτιοι λόγοι.
795	Ρήμα παράκαιρον τον όλον ανατρέπει βίον.
796	Δύο φησίν είναι γνώσεις: την μεν δια των αισθήσεων την δε δια της διανοίας.
797	Έοικα γούν τούτου γε σμικρώ τινι αυτώ τούτω σοφώτερος είναι, ότι ά μη οίδα ουδέ οίομαι ειδέναι.
798	Πάντες άνθρωποι φύσει ορέγονται του ειδέναι.
799	Πολιά ξυνωρίς, αλλ’ όμως χορευτέον.
800	Ουκ έστι χείρων ουδεμία φύσις τέχνης. Και γαρ αι τέχναι τας φύσεις μιμούνται.
801	Άνδρα μοι έννεπε, Μούσα, πολύτροπον, ός μάλα πολλά πλάγχθη, επεὶ Τροίης ιερόν πτολίεθρον έπερσε.
802	Τοις μεν γαρ παιδαρίοισιν έστι διδάσκαλος όστις φράζει, τοίσιν δ᾽ ηβώσι ποιηταί.
803	Ως μεν βούλομαι ου δύναμαι, ως δε δύναμαι ου βούλομαι.
804	Αι παροιμίαι παλαιάς εισίν φιλοσοφίας εγκαταλείμματα, περισωθέντα διά συντομίαν και δεξιότητα.
805	Δως μοι πα στω και ταν γαν κινάσω.
806	Εύρηκα! Εύρηκα!
807	Μη μου τους κύκλους τάραττε.
808	Μη είναι βασιλικήν ατραπόν επί γεωμετρίαν.
809	Πάντων γαρ όσα πλείω μέρη έχει και μη έστιν οίον σωρός το παν.
810	Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν.
811	Φρόνει τι κεδνόν.
812	Νόει το πραττόμενον.
813	Μέγα το εν συμφορήσι, φρονέειν ά δει.
814	Ερωτηθείς τι αυτώ περιγέγονεν εκ φιλοσοφίας, έφη, "το δύνασθαι εαυτώ ομιλείν".
815	Τις είναι θέλεις σαυτώ πρώτον ειπέ. Είθ’ ούτως ποίει ά ποιείς.
816	Ει βούλει αγαθός είναι, πρώτον πίστευσον ότι κακός εί.
817	Και γαρ τ' όναρ εκ Διός εστιν
818	Ανάγκα ουδέ Θεοί μάχονται.
819	Κακόν ανάγκη, αλλ’ ουδεμία ανάγκη ζην μετά ανάγκης.
820	Το της ανάγκης εστί αδήριτον σθένος.
821	Άπαντας αυτών κρείσσονας ανάγκη ποιεί.
822	Το τω σμήνει μη συμφέρον ουδὲ τη μελίσση συμφέρει.
823	Πατρίς γαρ εστι πάσ᾽ ίν᾽ αν πράττη τις ευ.
824	Εφ’ εκάστου έργου, σκόπει τα καθηγούμενα και τα ακόλουθα αυτού και ούτως έρχου επ’ αυτού.
825	Μηδέν χρημάτων ένεκα πράττειν.
826	Εάν μη έλπηται ανέλπιστον, ουκ εξευρήσει.
827	Μακράς ελπίδας μισώ.
828	Ερωτηθείς τι έστιν ελπίς, "Εγρηγορότος", είπεν, "ενύπνιον".
829	Ελπίδες αι μεν των ορθά φρονεόντων εφικταί, αι δε των αξυνέτων αδύνατοι.
830	Τι κοινότατον; Ελπίς. Και γαρ οις άλλο μηδέν, αύτη παρέστη.
831	Ελπίς γαρ η βόσκουσα τους πολλούς βροτών.
832	Πολλών ραγεισών ελπίδων μιάς τυχών.
833	Αλλ' ου Ζεὺς άνδρεσσι νοήματα πάντα τελευτά.
834	Βουλόμεθα πλουτείν πάντες αλλ’ ου δυνάμεθα.
835	Η του πλέονος επιθυμίη το παρεόν απόλλυσι.
836	Τι τώνδ’ άνευ κακών;
837	Μικρήν νήα αινείν, μεγάλη δ’ ενί φορτία θέσθαι.
838	Ούτε ναυν εκ μιάς αγκύρας, ούτε βίον εκ μιας ελπίδος ορμιστέον.
839	Μικρά διδόναι μάλλον ή μεγάλα εγγυάν.
840	Γεωμετρήσαι βούλομαι τον αέρα υμίν διελείν τε κατά γύας.
841	Η γλώσσ’ ομώμοχ’ η δε φρην ανώμοτος.
842	Φαγέτω με λέων και μη αλώπηξ.
843	Ζημίαν αιρού μάλλον ή κέρδος αισχόν. Το μεν γαρ άπαξ λυπήσει, το δε αεί.
844	Πόλεμος ένδοξος, ειρήνης αισχράς αιρετώτερος.
845	Μέτρον άριστον.
846	Δόξα και πλούτος άνευ συνέσεως ουκ ασφαλή κτήματα.
847	Η μεσότης εν πάσιν ασφαλέστερον.
848	Ευτυχών μεν μέτριος ίσθι, ατυχών δε φρόνιμος.
849	Καλόν εν παντί το ίσον. Υπερβολή δε και έλλειψις ου μοι δοκέει.
850	Η φύσις μηδέν μήτε ατελές ποιεί μήτε μάτην.
851	Άνθρωπον ζητώ.
852	Αι δεύτεραι πως φροντίδες σοφώτεραι.
853	Βραδέως εγχείρει ό δ᾽ αν άρξῃ, διαβεβαιού.
854	Δίκαια δράσας, συμμάχους έξεις θεούς.
855	Λόγος γαρ τούργον ού νικά ποτέ.
856	Λίθος κυλινδόμενος το φύκος ου ποιεί.
857	Το πολλά πράσσειν ουκ εν ασφαλεί βίου.
858	Πράττων τα σαυτού, μη τα των άλλων σκόπει.
859	Ο μέλλεις πράττειν μη πρόλεγε, αποτυχών γαρ γελασθήση.
860	Χαλεπά τα καλά.
861	Δημοσθένης ερωτηθείς "πώς της ρητορικής περιγένου"; "Πλέον", έφη, "έλαιον οίνου δαπανήσας".
862	Συν μυρίοισι τα καλά γίγνεται πόνοις.
863	Η μεν εμπειρία τέχνην εποίησεν, η δ’ απειρία τύχην.
864	Η εμπειρία της απειρίας κρατεί.
865	Ποταμώ ουκ έστιν εμβήναι δις τω αυτώ.
866	Μεταβολή δε πάντων γλυκύ.
867	Μεταβολή πάντων γλυκύ.
868	Πάντα εν μεταβολήι· και αυτός συ εν διηνεκεί αλλοιώσει και κατά τι φθορά, και ο κόσμος δε όλος.
869	Φοβείταί τις μεταβολήν; τι γαρ δύναται χωρίς μεταβολής γενέσθαι;
870	Ουκ αεί θέρος εσσείται, ποιείσθε καλιάς.
871	Τη επιμελεία πάντα δούλα γίγνεται.
872	Αλωτά γίγνεται επιμελεία και πόνω άπαντα.
873	Έσω βλέπε μηδενός πράγματος μήτε η ιδία ποιότης μήτε η αξία παρατρεχέτω σε.
874	Ει γαρ κεν και σμικρόν επί σμικρώ καταθείο και θαμά τούτ᾽ έρδοις, τάχα κεν μέγα και το γένοιτο.
875	Ουκ έστιν ούτως ασφαλής πλούτου πυλεών, όν ουκ ανοίγει τύχης καιρός.
876	Οκόσα φάρμακα ουκ ιήται, σίδηρος ιήται, όσα σίδηρος ουκ ιήται, πυρ ιήται όσα δε πυρ ουκ ιήται, ταύτα χρη νομίζειν ανίατα.
877	Ες δε τα έσχατα νουσήματα αι έσχαται θεραπείαι ες ακριβείην, κράτισται.
878	Η χειρ όργανόν εστιν οργάνων.
879	Επί τοις παρούσι τον βίον διάπλεκε.
880	Συν τοίσι δεινοίς αύξεται κλέος βροτοίς.
881	Ουδέν κακόν ραδίως απόλλυται.
882	Ό,τι δεν λύεται κόπτεται.
883	Πάντ’ εστίν εξευρείν, αν μη τον πόνον φεύγη τις.
884	Από ομονοίης τα μεγάλα έργα.
885	Μία μέλισσα μέλι ου ποιεί.
886	Η ισχύς εν τη ενώσει.
887	Γεγόναμεν γαρ προς συνεργίαν ως πόδες, ως χείρες, ως βλέφαρα, ως οι στοίχοι των άνω και κάτω οδόντων. Το ούν αντιπράσσειν αλλήλοις παρά φύσιν.
888	Εξ εργασίας θηριώδους ουσίας μεν πλήθος συσσωρεύεται, βίος δε ταλαίπωρος συνίσταται.
889	Φιλεί δε τω κάμνοντι συσπεύδειν θεός.
890	Τας τύχας εκ των πόνων εράν.
891	Ασκείν περί τα νοσήματα δύο, ωφελείν ή μη βλάπτειν.
892	Ιητρὸς γαρ ανήρ πολλών αντάξιος άλλων.
893	Μέγας εκ μικρού και ταπεινού.
894	Έρδοι τις ήν έκαστος ειδείη τέχνην.
895	Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι: Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει. Δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει. Τρίτον ότι ουκ αεί άρχει.
896	Άρχεσθαι μαθών άρχειν επιστήσει.
897	Ουκ αγαθόν πολυκοιρανίη. Είς κοίρανος έστω, είς βασιλεύς.
898	Τον άρχοντα χρήναι μηδέν φρονείν θνητόν, αλλά πάντ’ αθάνατα.
899	Ερέτην χρήναι πρώτα γενέσθαι πριν πηδαλίοις επιχειρείν.
900	Δόξα δε χρημάτων ουκ ωνητή.
901	Δει δε χρημάτων, και άνευ τούτων ουδέν εστι γενέσθαι των δεόντων.
902	Ούτε ίππω χωρίς χαλινού ούτε πλούτω χωρίς λογισμού δυνατόν ασφαλώς χρήσασθαι.
903	Κλάετ’ ω ‘βολοστάται, αυτοί τε και ταρχαία και τόκοι τόκων.
904	Μη πλούτον είπης. Ουχί θαυμάζω θεόν, ον χω κάκιστος ραδίως εκτήσατο.
905	Ο πλούτος, ανθρωπίσκε, τοις σοφοίς θεός, τα δ’ άλλα κόμποι και λόγων ευμορφία.
906	Ουκ εισίν οι παμπλούσιοι αγαθοί.
907	Σκαιόν το πλουτείν κ’ άλλο μηδέν ειδέναι.
908	Πλούτος από κακής εργασίης περιγενόμενος επιφανέστερον το όνειδος κέκτηται.
909	Ου παντός πλειν ες Κόρινθον.
910	Ανοήμονες των απεόντων ορέγονται τα δε παρεόντα αμαλδύνουσιν.
911	Κέρδει κέρδος άλλο τίκτεται.
912	Κακά κέρδεα ζημίαν αρετής φέρει.
913	Τα δάνεια δούλους τους ελευθέρους ποιεί.
914	Δωροδόκει χρησίμως.
915	Οι μεν λοιποί ζώσιν ίνα εσθιώσιν, αυτός δε εσθίω ίνα ζω.
916	Τα φυτά των ζώων ένεκέν εστι και τα ζώα των ανθρώπων χάριν.
917	Ει μεν πλούσιος, όταν θέλη ει δε πένης, όταν έχη.
918	Βραχεία τέρψις ηδονής κακής.
919	Ει εθέλοι κατεσπουδάσθαι αιεί μηδέ ες παιγνίην το μέρος εωυτόν ανιέναι, λάθοι αν ήτοι μανείς ή ό γε απόπληκτος γενόμενος.
920	Μανείην μάλλον ή ησθείην.
921	Των ηδέων τα σπανιώτατα γινόμενα μάλιστα τέρπει.
922	Ουκ έστιν όστις ηδέως ζητών βιούν εύκλειαν εισεκτήσατο.
923	Εξ ηδονής γαρ φύεται το δυστυχείν.
924	Άνδρα μοι έννεπε, Μούσα, πολύτροπον, ός μάλα πολλά πλάγχθη, επεὶ Τροίης ιερόν πτολίεθρον έπερσε.
925	Αίψα γαρ εν κακότητι βροτοί καταγηράσκουσιν.
926	Κρείσσον γαρ εισάπαξ θανείν ή τας απάσας ημέρας πάσχειν κακώς.
927	Ανάσχου πάσχων. Δρων γαρ έχαιρες.
928	Νυν δ’ αιθέριον κίνυγμ’ ο τάλας.
929	Κακόν το μη έχειν. Το γένος ουκ έβοσκέ με.
930	Πενία τέχνας κατεργάζεται.
931	Ουδέν γε πλην ή το πέος εν τη δεξιά.
932	Πενία αυτοδίδακτος αρετή.
933	Πενία δε σοφίαν έλαχεν.
934	Θάλασσα και πυρ, και γυνή τρίτον κακόν.
935	Ανδρών δ᾿ εκ μεγάλων πόλις όλλυται.
936	Σκότω λιμός ξύνοικος.
937	Πεινώντι παν εστι χρήμα εδώδιμον.
938	Ο ήλιος, καθάπερ ο Ηράκλειτος φησι, νέος εφ’ ημέρη εστίν.
939	Εκ γαίης γαρ πάντα και εις γην πάντα τελευτά.
940	Άριστον μεν ύδωρ.
941	Βορβόρω θ’ ύδωρ λαμπρόν μιαίνων ούποθ’ ευρήσεις ποτόν.
942	Ποντίων τε κυμάτων ανήριθμον γέλασμα.
943	Τον πυθόμενον τι πρότερον γεγόνοι, νυξ η ημέρα, η νυξ, έφη, μια ημέρα πρότερον.
944	Οίον ίππον απολλύουσι, δι’ απειρίαν και μαλακίαν χρήσασθαι μη δυνάμενοι.
945	Ουκ εστιν ουδέν του πέτεσθαι γλυκύτερον.
946	Άνθρωπον ζητώ. Διογένης, Αναζήτηση Άνθρωπος Αρχαία Γνωμικά.
947	Ο αθλητισμός ωφελεί μέχρι να κοκκινίσουν τα μάγουλά σου. Από κει και πέρα είναι βλαβερός και καταστρέφει το μυαλό. Διογένης, Αθλητισμός Όρια.
948	Ει μεν πλούσιος, όταν θέλη ει δε πένης, όταν έχη. Διογένης, Δυνατότητες Φαΐ Φτώχεια Αρχαία Γνωμικά.
949	Διότι τηλικούτος ών, κιθαρωδεί και ου ληστεύει! Διογένης, Εξωτερική Εμφάνιση Μουσική Αρχαία Γνωμικά.
950	Διογένης ερωτηθείς τι των θηρίων κάκιστα δάκνει έφη: των μεν αγρίων συκοφάντης, των δε ημέρων κόλαξ. Διογένης, Απειλή Έπαινος Κολακεία Αρχαία Γνωμικά.
951	Ο ήλιος εις τους αποπάτους, αλλ’ ου μιαίνεται. Διογένης, Ανωτερότητα Ήλιος Αρχαία Γνωμικά.
952	Παιδεία τοις μεν νέοις σωφροσύνη, τοις δε πένησι πλούτος, τοις δε πλουσίοις κόσμος. Διογένης, Εκπαίδευση Γνώση Αρχαία Γνωμικά.
953	Ανθρώπων άρχειν. Διογένης, Εκπαίδευση Εξουσία Αρχαία Γνωμικά.
954	Εις Μύνδον ελθών και θεασάμενος μεγάλας τας πύλας, μικράν δε την πάλιν, έφη, άνδρες Μύνδιοι, κλείσατε τας πύλας, μη η πόλις υμών εξέλθη. Διογένης, Υπερβολές Πόλεις Αρχαία Γνωμικά.
955	Η στάση απέναντι στην εξουσία πρέπει να είναι ίδια με τη στάση απέναντι στη φωτιά: να μη στέκεσαι ούτε πολύ κοντά, για να μην καείς, ούτε πολύ μακριά για να μην ξεπαγιάσεις. Διογένης, Εγγύτητα Εξουσία Φωτιά.
956	Βλέπω πολλούς να ανταγωνίζονται και να τρέχουν απ’ εδώ και από κεί, δεν βλέπω όμως κανένα να αγωνίζεται για την απόκτηση της αρετής. Διογένης, Ανταγωνισμός Αρετή.
957	Μελετώ αποτυγχάνειν. Διογένης, Επιτυχία Αποτυχία Αρχαία Γνωμικά.
958	Η φιλοσοφία μου χάρισε την ετοιμότητα να αντιμετωπίσω οποιαδήποτε στροφή της μοίρας. Διογένης, Ετοιμότητα Φιλοσοφία.
959	Όταν είναι κανείς νέος, είναι πολύ νωρίς. Όταν είναι γέρος, είναι πολύ αργά. Διογένης, ΓηρατειάΧρόνος.
960	Οι μεγάλοι κλέπται από το μικρόν απάγουσι. Διογένης, Κλοπή Αρχαία Γνωμικά.
961	Λυχνίας σβεσθείσης, πάσα γυνή ομοία. Διογένης, Γυναίκα Σεξ Σκοτάδι Αρχαία Γνωμικά.
962	Γυναικί μη πίστευε, μηδ᾽ αν αποθάνη. Διογένης, Γυναίκα Αρχαία Γνωμικά.
963	Διογένης τον έρωτα είπε σχολαζόντων ασχολίαν. Διογένης, Αδράνεια & Τεμπελιά Αγάπη & Έρωτας Αρχαία Γνωμικά.
964	Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο να εξαφανίσουμε την πείνα τρίβοντας την κοιλιά μας, όπως γίνεται με τον αυνανισμό. Διογένης, Πείνα Σεξ.
965	Ει και προσποιούμαι σοφίαν, και τούτο φιλοσοφείν εστι. Ευτελές δείπνον ου ποιεί παροινία. Διογένης, Απολαύσεις Φτώχεια Αρχαία Γνωμικά.
966	Οι μεν άλλοι κύνες τους εχθρούς δάκνουσι, εγώ δε τους φίλους ίνα σώσω. Διογένης, Σκύλοι Αρχαία Γνωμικά.
967	Αθλίας, παρ’ αθλίου, δι’ Αθλίου προς άθλιο. Διογένης, Απαξίωση Αρχαία Γνωμικά.
968	Πενία αυτοδίδακτος αρετή. Διογένης, Αρετή Φτώχεια Αρχαία Γνωμικά.
969	Ως μετά Χαιρώνειαν συλληφθείς απήχθη προς Φίλιππον· και ερωτηθείς τις είη, απεκρίνατο, «κατάσκοπος της σης απληστίας.» Όθεν θαυμασθείς αφείθη. Διογένης, Πλεονεξία Αρχαία Γνωμικά.
970	Αποσκότησων με. Διογένης, Σκοτάδι Αρχαία Γνωμικά.
971	Καγώ, φησίν, Διογένης ο κύων. Διογένης, Μετριοφροσύνη Αρχαία Γνωμικά.
972	Οι Σινωπείς με καταδίκασαν να φύγω κι εγώ τους καταδίκασα να μείνουν. Διογένης, Φυγή Αφορισμοί.
973	Τυφλός ο έρως.
974	Αεργοίς αιέν εορτά.
975	Πενία τέχνας κατεργάζεται.

Комментарии

Автор:

Обратный адрес:

Тема:

Сообщение: